Op zoek naar Likka Pieter

Bij mijn vertrek naar Ethiopië, kreeg ik een belangrijke opdracht mee van Pieter, een Belgische reisbegeleider: ga op bezoek bij Likka Pieter!

Tijdens één van zijn vele reizen naar Ethiopië, leerde Pieter een Hamer-familie in Turmi kennen. Een dorp in het Zuiden van Ethiopië, waar je met een 4x4 of al liftend naartoe moet of met een overvol minibusje op de marktdag. De vriendschap tussen Pieter en de Hamer groeide en hij ging elke reis opnieuw op bezoek. De moeder van de familie zei toen “Als ik opnieuw een zoon krijg, noem ik hem Pieter.” En zo werd zeven jaar geleden Likka Pieter geboren! Kleine Pieter met grote Pieter als peter.

 

Maar hoe ga je op zoek naar een zevenjarig jongetje zonder e-mail of telefoonnummer en zelfs zonder adres? Pieter tekende me een plannetje van Turmi en voegde er een paar foto’s van hem en zijn familie bij. “Als je wat rond vraagt in Turmi, zal er wel iemand Likka Pieter kennen.” En effectief, ik toon de foto van Belgische Pieter aan Oyta, mijn Hamer-gids. Hij herkent hem onmiddellijk als ‘die Belg die heel vaak hier in het Zuiden was’ en als ‘die tourleader die met heel wat groepen kampeerde aan de rand van Turmi’. En Oyta weet ook dat er ergens in Turmi een Likka Pieter rond loopt en dat we hem zeker kunnen vinden. 

In de omgeving zie ik overal hutjes met strooien daken en op het eerste zicht, zie ik slechts weinig verschil. Maar Oyta leidt me met gemak naar de juiste hut… die van de familie van Likka Pieter. Er verschijnt een smal jongetje en hij geeft me lachend een hand. Dit is Likka Pieter! Ik toon hem de foto’s en hij duidt enthousiast grote Pieter aan. 

Wat een prachtige jongen en wat een mooie, lieve zus heeft hij. De kinderen zijn alleen thuis. Pieter speelt met zijn kleine zusje en de grote zus is een nieuwe riem met kraaltjes aan het maken. De Hamer dragen veel bronzen armbanden en kleurrijke kralen en verder een paar lederen lappen.

De volgende dag word ik uitgenodigd voor koffie. Ik kruip de lage hut in en drink hete koffie uit een kalebas. Hamer koken de pel van de koffiebonen in een grote pot en het afgietsel drinken ze als koffie. De smaak is veel minder straf dan andere Ethiopische koffie, dit smaakt eerder naar straffe thee. Je krijgt dan ook geen klein kopje koffie maar een grote volle kalebas.

Vader en moeder vragen naar de gezondheid van Pieter en zijn familie en naar hoe mijn reis verloopt. Op een hele rustgevende manier vertellen vader en moeder. De vier kinderen luisteren mee en kijken ondertussen naar de foto’s van de kinderen van grote Pieter. Af en toe giechelen ze en als ik een paar foto’s van hen neem, vinden ze het vooral heel grappig om zichzelf op foto te zien.

Ik vraag vader en moeder hoe zij het stellen hier in Turmi. Het gaat goed vertellen ze en het belangrijkste is dat onze kinderen gezond zijn. Maar soms is het moeilijk want soms is er een gebrek aan maïs en sorghum. En ze vertellen me hoe hard ze Pieter missen en hoe erg ze hopen dat hij snel terug komt naar Ethiopië en naar Turmi. Ik weet dat Pieter hen ook mist. En nu ik Likka Pieter en zijn familie heb ontmoet, kan ik alleen maar beter begrijpen hoe oprecht dat gevoel is.