Nadat ik het blogbericht 'Onderweg' had gepost, nam ik de bus van de stad Adama naar Wenji, een dorp 15 km verder. Zo'n grote, oude, stevige bus voor 25 a 30 personen. We rijden op een stuk asfalt als plots de bus naar links uitwijkt en meer en meer begint te zwengelen... BOENK.
'Als de driver en de passagiers van die bajaj dat maar overleven' is mijn eerste gedachte.
Een 50tal meter verder heeft de buschauffeur eindelijk zijn rem volledig ingedrukt en staan we stil.
Een bajaj is een tuktuk, zo'n cabinetje op 3 wielen. Dat hebben we dus met onze logge bus in volle vaart weggekatapulteerd. Niemand is gewond, enkel blikschade... oef! Maar onze bus kan en mag niet verder rijden. Iedereen moet dus in de volgende bus naar Wenji en daar zitten al veel passagiers op want 's avonds is er een groot tekort aan vervoer.
Als ik me er toch nog bij gepropt krijg, komt er een stevige Ethiopier opgesprongen en de deur gaat met een smak dicht. Ik word geplet tussen de stevige man en de deur en een vrouw met boodschappen en een ijzeren staaf. "Godverdomme" vloek ik hardop want het doet even serieus pijn. Waarop een andere passagier lacht en "Godverdomme" herhaalt, "Are you Belgian?"
Haha, weer zo een miserie-situatie die een heerlijke wending neemt: blijkt die passagier voor een Belgische bloemenkweker in Ethiopia te werken. Zijn baas vloekt blijkbaar veel want het is het enige dat de man in het Nederlands kan zeggen: Godverdomme!
We lachen en hobbelen opeengeplakt verder om uiteindelijk heelhuids in Wenji aan te komen.
Maar ik denk dat ik volgende keer, in plaats van op Hem te vloeken eerder een schietgebedje aan God richt. Wie weet helpt het voor een veilige reis.
'Als de driver en de passagiers van die bajaj dat maar overleven' is mijn eerste gedachte.
Een 50tal meter verder heeft de buschauffeur eindelijk zijn rem volledig ingedrukt en staan we stil.
Een bajaj is een tuktuk, zo'n cabinetje op 3 wielen. Dat hebben we dus met onze logge bus in volle vaart weggekatapulteerd. Niemand is gewond, enkel blikschade... oef! Maar onze bus kan en mag niet verder rijden. Iedereen moet dus in de volgende bus naar Wenji en daar zitten al veel passagiers op want 's avonds is er een groot tekort aan vervoer.
Als ik me er toch nog bij gepropt krijg, komt er een stevige Ethiopier opgesprongen en de deur gaat met een smak dicht. Ik word geplet tussen de stevige man en de deur en een vrouw met boodschappen en een ijzeren staaf. "Godverdomme" vloek ik hardop want het doet even serieus pijn. Waarop een andere passagier lacht en "Godverdomme" herhaalt, "Are you Belgian?"
Haha, weer zo een miserie-situatie die een heerlijke wending neemt: blijkt die passagier voor een Belgische bloemenkweker in Ethiopia te werken. Zijn baas vloekt blijkbaar veel want het is het enige dat de man in het Nederlands kan zeggen: Godverdomme!
We lachen en hobbelen opeengeplakt verder om uiteindelijk heelhuids in Wenji aan te komen.
Maar ik denk dat ik volgende keer, in plaats van op Hem te vloeken eerder een schietgebedje aan God richt. Wie weet helpt het voor een veilige reis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten