In Afrika zet je geen twee stappen zonder een voetbaltruitje
te spotten. Hier in Ethiopië kom je ze iets minder tegen vind ik en toch is
voetbal overal. Kinderen spelen met een sok volgepropt met plastiek zakjes. Op
zondag zijn er competities, zoals de match tussen de flikken en de
hoteluitbaters die ik zag op een zandveld maar in een prachtig bergdecor. De
mannen volgen hier vooral de Premier League. Als ze horen dat ik Belg ben,
duikt Thomas Vermaelen soms in het gesprek op. Ik probeer dan altijd mijn
favoriet Vincent Kompany in the picture te zetten, maar de rivalen van
Manchester United zijn hier meer geliefd dat zijn Manchester City.
Zaterdag 19 januari zag ik op een piepkleine tv in een
restaurant in Gondar eerder toevallig de openingsceremonie van de Africa Cup of
Nations. Zuid-Afrika is gastland en stilletjes aan werd dat het
gespreksonderwerp. Het Ethiopische team doet voor het eerst in meer dan dertig
(ja 30!) jaar weer mee. Het gelijkspel tegen Zambia werd deze week dan ook
uitgebreid gevierd. De Walya Antelope (de bijnaam van de Ethiopische nationale
ploeg) keek meteen vol vertrouwen naar de match tegen Burkina Faso.
En daar werd het voor mij een moeilijke keuze. Mijn geliefde
Burkina Faso tegen mijn huidige heerlijke verblijfplaats… Ik ben voor de eerste
liefde gegaan omdat toch iemand hier voor hen moet supporteren?! Op het
centrale plein in Gondar staat een groot scherm en veel volk. Maar na de
nationale hymnes kleurt het scherm zwart en zoeken we een café waar we op
mini-scherm naar de match kijken.
Redelijk in het begin van de match een kans voor Ethiopië,
los op de rechter paal. Dit wordt spannend en dit geeft hoop voor mijn gastland!
Maar dan gaat er een bal in doel aan de overkant… het is muisstil, iedereen met
verstomming geslagen. De vlag van de lijnrechter gaat omhoog, een enorm
gejuich en applaus stijgt op: doelpunt afgekeurd. En weer is daar de
Ethiopische hoop.
"Burkina Faso speelt op kracht, niet op techniek" wordt er
rond mij gezegd. Als mannen zoiets zeggen, dan ruik ik dat ze schrik hebben
voor verlies. Burkina speelt naar mijn mening gewoon goed en aan de zijlijn
staat een landgenoot want hun bondscoach is Paul Put.
Het scherm valt weer uit, de nationale tv toont zwart beeld.
Dus luisteren een paar mensen naar de radio op hun gsm. Het blijft in die 10
minuten nul - nul. En dan is er terug beeld. Op tijd om het eerste échte
doelpunt te zien… voor Burkina Faso. Ik juich, als eenzame Burkina-supporter.
Bij die 1-0 aan de rust krijg ik een “fuck you” en een “fuck
Burkina Faso” naar men hoofd geslingerd… hard spelletje dat voetbal. De
onverdraagzame supporters verlaten het café, ik kan dus zonder ingehouden
emotie aan de tweede helft beginnen.
En het wordt alleen maar spannender. De Burkinese doelman
haalt een bal uit de lucht buiten zijn keepersvak: rode kaart voor de doelman
én vrije trap voor de Ethiopiërs. Spanning! Iedereen rondom mij doet
schietgebedjes. Ze helpen niet want de invallende keeper van Burkina behoudt zijn
cool en houdt de bal uit zijn netten. Ik klap. En oei, alleen ik klap.
Dan scoort Burkina een tweede keer. Worldgoal hoor ik de commentaarstem
zeggen tussen de verontwaardigde vloeken in het Amhaars. Na die 2de
goal loopt het café half leeg. Zo steun je jouw team niet hé?
Goal nummer 3 en 4 volgen. Ik stel me de uitgelaten sfeer in
Ouaga voor en beeld me in hoe mijn Burkinese vrienden nu dansen en Brakina
drinken. ’t Is altijd leuker om in het kamp van de winnaar te vertoeven. Maar
ik zit hier bij de verliezers en dus deel ik schouderklopjes uit. Geen tranen zoals de supporters op het scherm, wel grote verontwaardiging.
“This is a realitycheck for the Ethiopians” zegt de Britse
commentator. 4-0 “it’s a shame” concluderen de 6 resterende Ethiopiërs in het
café. Op straat geen uitgelaten sfeer zoals bij het begin van de match. Toen
was alles nog mogelijk en toen werd er getoeterd en gezongen alsof de Africacup
al binnen was.
“It’s just a game.” De woorden van de nachtwaker klinken
niet overtuigend. Ik voel dat de 4-0 hem pijn doet. Ik kan hem slechts een
goeie nacht toewensen en weet dat er morgen ongetwijfeld veel analyses volgen.
Want ja, ook dat hoort bij the game.
